Amaierarik ez duen istorio luzea, zalantzak errepikatzen dihoaz, nik zalantzaz asko dakit, soy una máquina de dudar. Hori esanda, orain arte funtzionatu duen sistema, zergatik ez jarraitu? Beste zerbait bururatzen zait zure musikarekin (Spotify, youtube, kontzertu solidario bat) edota sortear un jamón 5 jotas. Beti ere lagunak tarteko eta berezkoa, propioa dezun zerbait. Batez ere musikarena, de feriante ez zaitut ikusten.... Besarkada haundi bat, Manu. Erabakitzen dezuna erabakitzen dezula, hemendik jarraituko det. Muxu bat
Ikusiko dezun moduan blogak jarraituko du, beraz horretan ez da aldaketarik izango.
"Jamón 5 jotasen" idea kontzertuarena baino askoz hobea dala iruditzen zait. Emango dizkiot hiru buelta.
Eskerrik asko zure interes eta inplikazioagatik, "Anonimoa" izanda ere zein zeran susmatu nezake eta.
Like
Ane
31 May
Arratsalde on, Manu. Zer esango dizut, bada, nik: xapo! Xapo, Blanchardi laguntzen egin duzun guztiarengatik. Xapo, blogeko testuengatik. Gogorrak, baina aldi berean ederrak dira. Oso ondo jaso dituzu alde bateko egoeraren gogortasuna eta beste aldeko kontatzaileak bizi dituen kezkak, lagunaren egoerarekiko ardura eta zalantzak... Xapo, aurrera ere laguntzeko eta laguntza hori bideratzeko duzun grinarengatik, adorearengatik eta eskuzabaltasunarengatik. Nire aldetik, ez lehen asko lagundu dudalako, baina aurrera ere laguntza eskatzen baduzu, laguntzeko prest. Eutsi horri!
Lo intentaré. Gracias por el apoyo y por el interés.
Like
Anónimo
27 May
Saber que no es una novela lo hace interesante y dramático, me gusta como lo relatas y cómo transmites tus propios sentimientos (que son un poco los de los que te leemos). Por supuesto el libro es una muy buena idea, de hecho, se hace largo esperar cada capítulo del blog y si, además, se puede ayudar, mejor que mejor. Gracias por compartirlo.
Como ves, mi intención es, por un lado, seguir con le historia en formato blog y , por otro lado, madurar la idea del libro. Muchas gracias por tu comentario y por tu interés.
Like
Anonimoa
27 May
Iepa Manu. Ideia ona iruditzen zait baña ez dakit zure jarraitzaileekin, liburua erosterakoan, nahiko diru bildu zenezaken Blanchard-en beharrei aurre egiteko. Bere momentuan komentatzen genuen moduan, zenbat egoera larri jasan behar izan dituen kontutan harturik, hona bueltan ititxi aurretik laguntza dexente beharko luke, ezta? Bestalde, noixian behin zure blogean idatzi izan det baña ez det ikusi beste iñorre animatu danik. Adostasun edo desadostasun mezuak jaso dituzu?. Liburua idatzi eta gero gutxienez jakin dezazun erosteko asmoa degun ala ez. Liburuan azalduko lirateken testuei buruz, kapituluz kapitulu idea batzu errepikatu egiten dira eta agian buelta bat emango nioke nola idatzi. Aldi berean, liburuaren beraren osotasunean, irakurlearentzako inmigrazioari, lehen munduko perspektibatik eta gure inplikazio maila aldetik galdera ireki batzu utziko nituzke, bakoitzak bere buruari erantzuteko edo bere konklusioak ateratzeko.
Kapituluren batean esaten nuen bezela, ez det inor konpromisoz inplikatu nahi guzti hontan. Liburuarena idea zoro bat besterik ez da, baina interesgarria dala iruditzen zait: batetik Blanchard laguntzeko balio dezakelako, eta bestetik, neretzako, barruan didutan guzti hauek idatziz lasaiago sentitzen bai naizelako. Eta bai, errepaso haundi bat behar du idatzitakoak, ideiak ez errepilatzeko. Blog formatuan kapituluka lan egite honek arrisku hori badu, Eskerrik asko zure komentarioarengatik.
Like
Anonimoa
27 May
Aupa Manu! Bi kontu labur-labur, bazkaria prestatzen hasi behar dut eta :) Batetik, lehengoan aipatu nizun bezala niri ederra iruditzen zait egiten ari zaretena eta nola ari zareten hori gurekin partekatzen. Ez naiz luzatuko laudorioetan, baina alde horretatik, zorionak eta segi horretan. Kritika konstruktiboa orain, beti ere nire ikuspegitik: euskaraz izatea gustatuko litzaidake. Ez dut ongi ulertzen denboran dagoen tarte hori, alegia, orain dela urte bateko bizipenak direla orain irakurtzen ditugunak. Kristorena litzateke kontakizuna aktuala balitz. Nik zalantzak ditut liburura pasatzearen kontuarekin, blogaren formatua eta emailez bidaltzearena gustatzen zait. Eta ez dakit liburuak saltzea dirua lortzeko modu egokia den (erranen nuke ezetz). Hau erran eta gero, nire burua aurkezten dut zerbaitetan laguntzeko: liburua diseinatu eta maketatzeko, itzulpenak egiteko... Edozein gauzetarako deitu lasai. Besarkada bat.
EUSKARA: Idazterakoan errazagoa egiten zait erderaz egitea. Aurreko liburuan ere erderaz egin nuen hasierako planteamendua eta gero euskarazko bertsioa ere argitaratu nuen. Kasu hontan ere horixe da asmoa.
DENBORA: Lehen blogean, Blanchard gurekin zegoen garai hartan, halaxe izan zan, momentuan gertatzen zirenak aurkezten ziran post-etan. Kasu honetan blog-ak beste zentzu bat du. Liburu bat idatzi beharrean blog formatua planteatu nuen pausoz-pauso gertatutakoa idazten joateko. Horixe da kontua, blog hau pixkanaka idazteko erabiltzen deten tresna dala, besterik ez. Eta noski, momentuko informazioa aurkeztea interesgarriagoa litzake baina ez luke kontakizun formatua izango, notizi formatoa baizik. Gainera idatzitakoak beste kutsu bat hartuko luke, morbosoa batzuetan eta espektakuluarena ere agian. Ez dakit, baina ez zait egokia iruditzen.
LIBURUA: Jakin badakit liburuak saltzea ez dala oso errentagarria. Baina batetik, lagun eta ezagunei kolaborazioa eskatzeko modu txukuna iruditzen zait eta bestetik istorio hau zuek guztiekin partekatzeko modua ere bada.
ESKAINTZA: laguntzeko prest bazaude, diseinurako edo maketaziorako izango dezu nere berri,ez bait dakir gauza haundirik liburu edizioaren mundu korapilatsu honi buruz eta edozein laguntza asko eskertzen da.
Like
Anónimo
27 May
Neretzat izaten ari da “serie” bat bezala, eta iruditzen zait OSO ONDO idazten duzula, arrapatzen duzu irakurlea. Nik ez dakit momentu hontan Blanchard non dagon , galdetzen deten bakoitzean ez dugu denborarik ain bertze gauza kontatzeko. Zure emaila itxoiten dut gogo haundiarekin. Abenturen eleberria ematen du, segitu beharko duzu. Kriston dokumentazio lana egiten ari zara! Nik behintzat animatzen dizut liburu hori ateratzea. Ez da gauza errexa, baina ez duzu beste aukeratik. ez?
Eskerrik asko animoengatik. Horrelakotan behar izaten dira eta.
Like
Anónimo
27 May
He leído con mucho interés la historia de Blanchar , he podido meterme a través de él en el triste y arriesgado mundo de los inmigrantes. Me encantaría leer el libro y así poder ayudarle.
Amaierarik ez duen istorio luzea, zalantzak errepikatzen dihoaz, nik zalantzaz asko dakit, soy una máquina de dudar. Hori esanda, orain arte funtzionatu duen sistema, zergatik ez jarraitu? Beste zerbait bururatzen zait zure musikarekin (Spotify, youtube, kontzertu solidario bat) edota sortear un jamón 5 jotas. Beti ere lagunak tarteko eta berezkoa, propioa dezun zerbait. Batez ere musikarena, de feriante ez zaitut ikusten.... Besarkada haundi bat, Manu. Erabakitzen dezuna erabakitzen dezula, hemendik jarraituko det. Muxu bat
Arratsalde on, Manu. Zer esango dizut, bada, nik: xapo! Xapo, Blanchardi laguntzen egin duzun guztiarengatik. Xapo, blogeko testuengatik. Gogorrak, baina aldi berean ederrak dira. Oso ondo jaso dituzu alde bateko egoeraren gogortasuna eta beste aldeko kontatzaileak bizi dituen kezkak, lagunaren egoerarekiko ardura eta zalantzak... Xapo, aurrera ere laguntzeko eta laguntza hori bideratzeko duzun grinarengatik, adorearengatik eta eskuzabaltasunarengatik. Nire aldetik, ez lehen asko lagundu dudalako, baina aurrera ere laguntza eskatzen baduzu, laguntzeko prest. Eutsi horri!
Si tienes tiempo escribe el libro, seguro que algo sacarás para poder ayudarle.
Saber que no es una novela lo hace interesante y dramático, me gusta como lo relatas y cómo transmites tus propios sentimientos (que son un poco los de los que te leemos). Por supuesto el libro es una muy buena idea, de hecho, se hace largo esperar cada capítulo del blog y si, además, se puede ayudar, mejor que mejor. Gracias por compartirlo.
Iepa Manu. Ideia ona iruditzen zait baña ez dakit zure jarraitzaileekin, liburua erosterakoan, nahiko diru bildu zenezaken Blanchard-en beharrei aurre egiteko. Bere momentuan komentatzen genuen moduan, zenbat egoera larri jasan behar izan dituen kontutan harturik, hona bueltan ititxi aurretik laguntza dexente beharko luke, ezta? Bestalde, noixian behin zure blogean idatzi izan det baña ez det ikusi beste iñorre animatu danik. Adostasun edo desadostasun mezuak jaso dituzu?. Liburua idatzi eta gero gutxienez jakin dezazun erosteko asmoa degun ala ez. Liburuan azalduko lirateken testuei buruz, kapituluz kapitulu idea batzu errepikatu egiten dira eta agian buelta bat emango nioke nola idatzi. Aldi berean, liburuaren beraren osotasunean, irakurlearentzako inmigrazioari, lehen munduko perspektibatik eta gure inplikazio maila aldetik galdera ireki batzu utziko nituzke, bakoitzak bere buruari erantzuteko edo bere konklusioak ateratzeko.
Aupa Manu! Bi kontu labur-labur, bazkaria prestatzen hasi behar dut eta :) Batetik, lehengoan aipatu nizun bezala niri ederra iruditzen zait egiten ari zaretena eta nola ari zareten hori gurekin partekatzen. Ez naiz luzatuko laudorioetan, baina alde horretatik, zorionak eta segi horretan. Kritika konstruktiboa orain, beti ere nire ikuspegitik: euskaraz izatea gustatuko litzaidake. Ez dut ongi ulertzen denboran dagoen tarte hori, alegia, orain dela urte bateko bizipenak direla orain irakurtzen ditugunak. Kristorena litzateke kontakizuna aktuala balitz. Nik zalantzak ditut liburura pasatzearen kontuarekin, blogaren formatua eta emailez bidaltzearena gustatzen zait. Eta ez dakit liburuak saltzea dirua lortzeko modu egokia den (erranen nuke ezetz). Hau erran eta gero, nire burua aurkezten dut zerbaitetan laguntzeko: liburua diseinatu eta maketatzeko, itzulpenak egiteko... Edozein gauzetarako deitu lasai. Besarkada bat.
Neretzat izaten ari da “serie” bat bezala, eta iruditzen zait OSO ONDO idazten duzula, arrapatzen duzu irakurlea. Nik ez dakit momentu hontan Blanchard non dagon , galdetzen deten bakoitzean ez dugu denborarik ain bertze gauza kontatzeko. Zure emaila itxoiten dut gogo haundiarekin. Abenturen eleberria ematen du, segitu beharko duzu. Kriston dokumentazio lana egiten ari zara! Nik behintzat animatzen dizut liburu hori ateratzea. Ez da gauza errexa, baina ez duzu beste aukeratik. ez?
He leído con mucho interés la historia de Blanchar , he podido meterme a través de él en el triste y arriesgado mundo de los inmigrantes. Me encantaría leer el libro y así poder ayudarle.